ÖZLEMLE...

Benim gönlümde dünyanın en güzel kadını,

Gece gece ağlatma beni…

Sensizlik diyarlarında sana duyduğum özlemle,

Bir başıma kimsesiz bırakma beni…

Bu dizeleri kimse okumaz,

Bu dizeler seninle benim aramda sadece.

Sen gittiğinden beri dünya çok değişti

Niye gittiğin belli güzel kadın, buralar sana göre çok kirli…

Bir lokma bir hırka sevginle nasıl da sarmalamışsın beni,

Öyle içine bastırmışsın, sanki hiç bırakmayacak gibi,

Bugün duydum ki bir kadının en yakışıklısının fotoğrafı bile yokmuş,

Yüzünü gözünü böyle de olsa görebildiğim için şanslı saydım kendimi…

Senin zamanında makyajsız da güzelmiş kadınlar,

Gülen gül yüzünün çehresinden besbelli…

Kısacıkmış saçların, kısacıkmış ömrün,

Hatırlayamadığım kokun, doyamadığın öpüşün…

Gidişinin nedenini bilemiyorum

Seninle gelmeyişimin nedenini de…

Sadece akıl yürütüyorum, duygularım acıtsa da;

Yaratan bir canı ikiye böldüyse önemli bir bildiği olmalı…

Neden doğurmadığımı ve bu kadar düşündüğümü de çözemedim

Belki bugün yeniden karşıma çıkan bir işaretsin.

Yokluğunla ilişkilendirdim ben bu kirli dünyayı;

Lakin burası düzgün bir yer olsaydı sen yaşıyor olurdun…

Ateşler düştüğü yerlerde çıkarırmış yangınları,

Sen benim kül olmayan, alev işlemeyen parçamsın.

Tüm çocukları uçsuz bucaksız sevişim bu yüzden olmalı…

Benim gönlümün en güzel kadını,

Gece gece karşıma çıkışının bir nedeni olmalı…