NASIR

Sus diyor bana. Susmak, gitmekle yarı yarıya aynıdır aslında. Anlamak için bir ömür gerektiğine inanmaya başladığımız noktada, anlaşılmanın ve anlayabilmenin güçlüğüyle burkuluyorum.

AKŞAM VAKTİ

İstanbul’da güzel olan ne kaldı? Yeri, konumu, tarihi, coğrafyası ve içinde birikmiş anılardan başka… Evlerde mi yoksa ofislerde mi aradığımız sıcak, tatlı, yalın, taze kokan umut veren, birleştiren duygularla olgular? Yoksa alabildiğine özgür, iyiyle birlikte kötüye de sonuna kadar açık, güvenliğin azalışından korkusuzca tehlikelerine yürünebilen doğasına, tıkırtılarına, gürültülerine ve karanlıkta saklanan pusularına rağmen vazgeçmeye direndiğimiz sokaklarında mı?