BETONİSTANBUL

Değerli bir ağabeyimiz anlatmıştı. Yıllar önce bir arkadaşıyla beraber Ankara’dan trenle İstanbul’a geliyorlarmış. Tren İstanbul semtlerinden ilerleyerek Haydarpaşa’ya doğru giderken etrafa bakıp hayretler içinde kalmışlar. Bir bakmışlar her yer yemyeşil…

ADAM KİİİM, SEN KİM?

Bizi üzenler, zorlayanlar en büyük öğretmenlerimizmiş. Valla ben kişisel gelişim kitaplarının yalancısıyım. Yalnız, öldürmeyen acının kuvvetlendirdiğine inanıyorum çok uzun zamandır. Buna kalıbımı basarım. Sürekli büyütmek, gece gündüz demeden öğretmek, ders çıkarmayı dayatmak gibi emelleri olan şu hayatı anlamadım gitti… Burada bir şeylere hazırlanıyoruz da, esas hayat başka yerde ve başka bir zamanda mı başlayacak?