KARANLIKTA IŞIK OLMAK

Tek bir güne indirgenmiş özel günler, anlam ve önemini yitirmiştir bana göre… Alışılagelmiş, âdet edinilmiş, bir şeyler beklenir olmuş, kutluyoruz işte… Her gün, her an, “iyi ki” diyerek, belki küçük bir hediyeyle süsleyerek her hangi bir özel günü, herhangi bir sevgiyi - bir sürpriz tadında - kutlayabilmeliyiz bence… Çat kapı, emrivakiyle, şaşırtarak, hiç beklenmedik şekil ve zamanlarda gösterebilmeliyiz hislerimizi… Yoksa böyle, “… Günü” denince herkeste bir beklenti, zoraki kutlamalar olabiliyor sanki… Sonra darılmalar, kırılmalar geliyor… Her gün, özeldir, bence… Ama yine de güzel; hatırlanmanın, kutlanmanın, tebrik edilmenin her türlüsü güzeldir…

DEMANS

O kadar insanı büyüleyen, özendiren ve yer yer de kendinden geçiren bir gülümsemenin ardında çatık kaşlı bir geçmişin olduğunu kim bilebilir ki… Her günün başında yeniden ezilen bir kimlik, onun doğrulaması, yeni güne kodlanması ve bir dolu uyum sağlama çabalarının sonunda, neredeyse akşam saatlerinde kendini bulmaya yakın kıpırtılar çehremde… İşte o benim kanat çırpışımın içine gizlenmiş kanat yaralarının hassasiyetiyle birleşmiş bir umut haresi; işte o benim gözlerim…

ÖLÜM İZNİ ÜÇ GÜN

Ateş düştüğü yeri yakar… Bir gün hayatınızdan çıkıp gidivermiş birinin ya da bir şeyin yerine koyacak şey bulamadığınızda, bunu anlarsınız. Her kafadan ayrı ses çıkar, hiç birinin içinizdeki duyguyla ilgisi yoktur. Herkes ancak kendi penceresinden bakacak şekilde programlanmış, herkes kendi yorumunu acınızın üzerine katmış; bir şeyler olup bitmekte ve ne olduğunu kavrayamayan beyniniz tek bir şeyi düşünebilmektedir; Şimdi ne olacak?