Nasıl olup da günlerin geçtiğini ve en önemli şeylere sıra gelemeden
bittiğini düşünürken, ellerimde takvimin bir yaprağını daha yırtmaktayım şimdi…
Ayın ve mevsimin sonunun gelip çatışına rağmen hâlâ güzelim baharı yaşayamadığımıza
içerlememek ne mümkün. Yine çalışma, çabalama; aynı teranelerde dönüp duran
dolaplar; dürüst ve düzgün kalarak ayakta durma gayreti yordu fazlasıyla… Her
gün yeni bir uğraş çıkaran, savaş yaratan güçlerin esaretindeyken,
çırpınışlarımıza kulak verecek daha büyük bir güç olduğuna ilişkin inancımızı
yitirmekte olabilir miyiz?
31 Mayıs 2013 Cuma
10 Mayıs 2013 Cuma
KARABASAN
Ne zamandır yatıştırdığımı sandıklarım içimden taşmak üzereymiş meğer…
Kapının ağzında olup da beni zorlayan birikmişlikleri, birini arayıp haykırmak
istedim ben de bugün. Bana her gün birilerinin yaptığı gibi… Role girmeden,
kendim gibi, tam olarak içimden geldiği haliyle böğüre böğüre ağlamak istedim.
Ama olmadı… Güçlü oluşuma, sakin duruşuma alışmış bünyeler bunu kaldıramazdı...
Susmakla haykırmanın arasında gidip gelen çelişkili hallerim havada asılı
kaldı.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)