Bir an olur bir şey uyandırıverir insanı, zaten çok da derin olmayan uykusundan…
Az önce öyle oldu işte bana… Ne kadar ayık olduğumu zannetsem de, zaman geçiyordu işte…
Durdurabilen var mı zamanı?
Uyandım ama ellerimden hala kayıp gitmesini nasıl engelleyebilirim?
Bazı cevaplar var aklımda aslında…
Kısa ve öz olmak gibi…
Fazla irdelemeden, ölçüp biçmeden kapılmak gibi…
Çok basit değil mi?
O an sadece içinden geldiği gibi olmak.
Bir an değil her an.
Kurallar ve sınırlar boğmadan önce nefesimizi,
Derin derin içine çekmek gerek galiba havayı, suyu, hayatı ve her şeyi.
Uzatmadan, beklemeden ve bıktırmadan.
Sadece yaşamak…
Hep söylediğim gibi.
Zamanı durduramıyorsak,
İçimizdekileri açığa çıkarmak gerek.
Belki öyle olunca zaman bile şaşırır cesaretimize…
Değişimimize…
Enerjimize hayran kalır belki…
Hadi uyanalım artık,
Bir gün nasılsa uyuyacağız hiç durmadan, istesek de istemesek de…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder