Aşk insanıyım.
Her an, herkese karşı aşkı duyabilirim.
Aşkı ve âşık olanı desteklerim.
Çok ileri giderek, çok dürüst olabilirim. Gerekmediği kadar…
İçine sığamazsam, içime sığdıramazsam, içimi açarım.
Aşkın karşıtı nefret değildir asla… Bekler, sabreder ve gerekeni alırım.
Kaçışı yok…
Hepsini söylemem, gizemi bende, tılsımı bende, ayarı bende…
Bir söz okudum, ne kadar anlamsızdı... İnsan yalnızsa, başkalarının ondan
alacağı bir şey kalmamış demekmiş…
Hiç olur mu? Tersine, ondan alacakları ağır gelmeye başlamış demektir. Bence…
Öyle zengin, öyle dolu, öyle canlıyım ki… Aşkın kendisiyim çoğu zaman… Yaklaşmayan,
almayan, kendi kaybetmektedir.
Aşk, uçsuz bucaksız bir serap gözümde…
Aşk;
Yanımda, içimde, harelerimde…
Görmeyen, bilmeyen, kabul etmeyen, hasetlenen, reddeden ya da anlamayanın
kendi eşekliğidir.
Trans hali, demans hali, çılgınlık hali, aşk hali ve hatta çatlaklık
halleri… Hepsi var.
Aksi halde bu hayat, bir şeye benzer miydi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder