ALİ KOÇ

Yeni gelmedin ki “hoş geldin” diyeyim.

Geçmiş günlerin hatırlı zamanlarına yakıştığın gibi, yeni günlere verilmiş taze bir sözsün şimdi.

Her ne kadar gönlümüzü fethetmiş de olsa, iki rengin arasına sıkışamayacak kadar parlayan, tünelin sonunda görebildiğimiz, yürüme gücünü veren ışıksın şimdi.

Çamurlara bulanmış yalanlarla yılanların düzeninde, harcanmasından korktuğum şanslarımızdansın.

Taraftar sevgisinden ötelere uzanmış aşkımıza yaverlik eden kalbimizin atışına can veren yeni bir pıhtısın şimdi.

Herkesi memnun etmek mümkün değildir derler ama sen herkesin kalbini, saygısını, takdirini kazanmış eşsiz liderlerdensin...

Parmaklıklar ardına düşerken yanıp bitmiş, kül olmuş sevdalara verilmiş bir nefes, yönünü karıştıranlara geniş bir yol, çaresizliklere yeni bir ümitsin.

Uzak kaldığımız maviliklere özgürce açılmaya çağıran tatlı bir rüzgâra eşlik eden yelkenimizsin.

Kilit vurulmuş ağızların, köhneleşmiş alışkanlıkların ve belki de susturulmuş hakların bugünkü sesisin.

Bu dönemde bu ülkede bir sen olmak kolay mı?

Adam gibi adam olunca işler başka türlü oluyor. İnsan gibi insan olunca…

Atamızı anımsatırsın hep duruşunla.

Gönül verdiğin, onur verdiğin, emek verdiğin her şey şimdi kucaklar seni.

Er geç devranın döneceğine dair inançlarımız da böylece yeşillendi.

Asaletinin önünde eğilir düşman görünümlü yoldaşlar…

Yakışır koltuklara senin gibi başkanlar…

Ben seni hep daha başka koltuklarda hayal ederdim ama bu da az şey değil.

Sen hep buradaydın zaten.

O yüzden “hoş geldin” demiyorum.

İyi ki varsın diyorum.

Saygıyla selamlıyorum.