AYŞE HATUN

İlerleyen zamanlara doğru uzanan belirsiz tarihlere ertelediğim, gözümde ve gönlümde büyüttüğüm, nasıl tanımlayacağımı bilemediğim özel insanlardan oluşuna yüklediğim ciddiyeti ikinci plana atan şartlar öyle gerektirdi ve bugüne bir vesile yarattı işte…  Yapılacakların listesi, yazılacakların kalabalıklığı yığınlar halinde dururken, fikrin rahat bırakmadı ki beni… Sanki bugün içimden bir ses, “önce onu yaz, önce onu” deyip duruyor… Kafamın içindeki kalabalık ve karışıklıktan sıyrılıp o sesi dinlemenin eşiğine geldim mecbur… Kalemim, yazmakla, anlatmakla bitmeyecek gibi oluşunu bir kenara bırakarak hissimden, gördüğüm ve işittiğimden, inandığımdan yana sağa sola savrulmaya koyuldu; senden yana…

BEN ÖLMEDEN ÖNCE...

Bu başlığı şimdi kullanacağım hiç aklıma gelmemişti. Bu sayfayı açtığım ilk yıl, o günlerde kaleme almayı planladığım ve aklıma kazınmış olan bir kalıptı... Araya giren başka olaylardan mı yoksa zamanının gelmemiş oluşu nedeniyle midir bilinmez, tam da bugüne uygun ve bir insana atfen kullanılacakmış demek ki… Hiçbir şey göründüğü gibi değildir hayatta; bu başlık da öyle…

41 KERE MAŞALLAH

Şartların zorluğuna ve maddi-manevi külfetlerine aldırmadan, ortaya çıkan engelleri kaldırarak ve moralleri aşağıya çeken gelişmelerin aksine, insan ve kitap sevgisiyle yola çıktığımız günlerde buna değdiğine kendimizi inandırmaya çabalamaktayız. Aynı dilden konuşmanın ve herhangi bir şekilde anlaşmanın mümkün olmadığı insan türleriyle bir arada olmanın zahmetine katlanıyorsak bunu bir tek şey için yapmaktayız; iyileşmeye ve düzelmeye olan inancımızdan…