İÇİMDEKİ SÖNMEYEN ALEV'E

Bu tür bir yazıyı ilk defa yazıyorum. Gönlümün direklerine tutunmuş birisine buradan sesimi duyurmayı deniyorum. İçimde ona dair ne varsa tüm açıklığıyla, kendisiyle ve buradan okuyan herkesle paylaşıyorum bu sefer. Hislerimin büyük bir sevgi çemberine ulaşmasını ve oradan alacağı güçle birlikte geri dönerek, sevdiğim yüreğin tüm acılarının sona ermesini istiyorum.

Sana sesleniyorum,

Sen, daha ikimiz de dünyada yokken kaderlerimizin kesiştiği, en değerli varlıksın benim için. Bir kere bile kavga etmeden yılları devirdik omuz omuza... Sen belki daha vericiydin ve çok da fedakâr. Herkese karşı. Öyle çok verdin ki sonunda kendini ikinci sıralara atmaktan yoruldun. Hala farkında olmadan çırpınıyorsun. Yaşadıkların ağır geldi, hem de çok ağır. Yılmadın, ayakta kaldın. Ne olursa olsun nefes aldın. Hayat sevdiklerini aldı senden olmadık zamanlarda. Sen dimdik ayakta kalmayı başarırken, geride kalanlara sevgini dağıtmaya devam ettin.

Şimdi içten çürümeye yüz tutmuş bir ağacın yıkılmaya yeltenmesi gibi halin. Ama dikkatli dinle, "gibi" diyorum çünkü bu sen değilsin. Sadece kendini ihmal etmenin faturasını ödüyorsun biraz acı duyarak. Kendinle yüzleşme cesaretini gösterdiğinde, önünde yepyeni bir hayat uzanacak. Eskisinden de iyi olacaksın, bunu görebiliyorum ama sana anlatamıyorum. Sana ulaşamıyorum çünkü siyah bir gözlük hâkim gözlerine. Onu çekip almayı, sana derman olmayı her şeyden çok istiyorum. Ama gerçek anlamda iyileşmen için bunu senin yapman gerekiyor işte.

Sen, benim ilk ve tek kardeşimsin. Benimle her şeyini paylaşan kocaman yürekli bir yeryüzü meleğisin. Kardeş olmak için aynı anneden doğmanın şart olmadığını seninle öğrendim. Benimle varını yoğunu belki benden daha çok bölüşen, derdime ağlayan, hedeflerime ve sevinçlerime giden yolda benimle yürüyen kişisin. Bana senin için bir şeyler yapma fırsatını ver. Uzanan elimi tut, içinde kıvrandıklarından sıyrılarak.

Sen olmazsan kim evini ve kalbini açar bana? Kim elimi tutar her sekteye uğradığımda? Sırlarımı kiminle paylaşırım düşünmeden? Sabahlara kadar kime içimi dökerim? Sen canımdan bir parçasın çok uzun zamandır. Senin canın yanınca benimki de yanıyor. Ne olur, silkelen geç olmadan. Benim için,  kendin için, tüm sevenlerin ve sevdiklerin için...

Sen ağlarken benim de gözlerim yanar. Sen çıkmazlardayken benim bir yanım hep eksik kalır... Buradan sana ve okuyan herkese sesimi duyuruyorum tüm samimiyetimle.

Kardeşim,

Sen olmazsan anne olamam, sen olmazsan teyze olamam.

Sen olmazsan hiç kimse olamam ben.

Gel kendinle buluşmaya,

Karanlıklardan aydınlığa.

Sen istemeden ulaşamam sana ve çıkmazlarına.

Duy sesimi ve silkelen artık.

Ben yanındayım.

Ben arkandayım.

SENİ ÇOK SEVİYORUM

Kardeşim.